Peri Kızım İyi ki Varsın!

Yıllar önce çocukluk zamanımda küçük bir kaza geçirmiştim. Daha sonra kazadan kurtulmamı sağlayan ise peri kızım (çok tatlı bir sokak köpeği )sayesinde oldu. Sokağa başkası tarafından bırakılmış bir terrierdi. O kadar yaşı küçüktü ki çok hızlı koşamıyordu minicik ayakları ile fakat bisikletle giderken çarpan bir araba yüzünden kaldırıma fırlamıştım. Yürüyemiyordum. Beni bulmaları için elinden geleni yaptı .. O güne kadar bütün köpek canlardan korkardım.. Fakat o gün hayatımın en önemli günüydü.. Hayata resmen  geri dönmüştüm.. Birçok kişi şaşırmıştı. Sokak köpeği olarak görülen o can aslında insanların ihmalkar davranışı yüzünden dışarıdaydı. Herkes bir köpek bir kedi sahiplense belki de hem sorumluluk hem de  vicdani duyguları gelişecekti.. Çarpan kişi ortada yoktu.. Fakat insanlardan daha merhametli olduklarını anladım..

 Zamanla ona daha da bağlanmıştım. Hayatımın kurtulmasını sağlamıştı. Peri kızım dedim ona hep. Beni o günden beri hiçbir zaman yalnız bırakmadı. Hep yanımdaydı.. Bir an olsun yanımdan ayrılmadı.. O kadar sadıktı ki.. Aramızda çok sıkı bir bağ oluşmuştu.. Ailem evin içerisinde köpek istemediği halde ona kendimizi borçlu hissetmiştik. Hayatımı ona borçluydum ve ailemin yanındaysam bu peri kızım sayesindeydi.. Birçok kişi beni gördüğü halde yanıma gelmeye tereddüt etmişti sanki.. O an anladım ki hayvanlar insanları gerçekten çıkar beklemeden seviyor..

 Peri kızımla ilk karşılaşmamız böyle olmuştu.. İşin en zor kısmı da burada başlıyordu.. Annem ve babam her zaman kedi ve köpeklerin evde bakılmasına karşıydı.. Bu sebeple de sadece bahçede bakılabilir diye kaç kez söylemişlerdi.. Fakat bu sefer ilk kez beni kurtardığı için bu tatlı Terrier ile benim için büyük bir başlangıç olmuştu.. Her zaman hayalini kurduğum şeydi bir köpeğimin yani bir can yoldaşımın olması.. Birçok kişi tarafından şaşkınlıkla karşılandım.. En çok da arkadaşlarım tarafından hayranlıkla bakılıyordu.. Çünkü onların aileleri izin vermediği için bize sırf Peri kızımı görmek için geliyorlardı.. Benimle az iletişimi olan arkadaşlarım bile benimle aralarını o kadar iyi yapmışlardı ki..

Çok mutluydum. Hem peri kızım yanımdaydı hem de arkadaş çevrem de git gide genişliyordu. Daha lise 1. Sınıftaydım o zamanlar.. Beklediğimden daha farklı geçiyordu zaman.. Kendimi bu kadar mutluyken hatırlamıyorum. Akrabalarımızın bir kısmı gelmeyi başlarda kesmişlerdi.. Fakat dedem sağ olsun o kadar önemli bir şey yaptı ki! Dedem ve babaannem bizdelerdi.. O sıralarda dedem durumun farkına varınca akrabaları ve diğer torunlarını bize çağırdı.. Herkes neden çağırdığını anlamamıştı.. Fakat durum Peri kızım içindi.. Amcamların ve diğer torunlarının dedem çağırınca mecbur saygıdan kıramayıp geleceklerini çok iyi biliyordu.. Hepsini çağırdı ve Peri kızımla tanıştırdı..

Kuzenlerim sadece bir varsayımdan yola çıkarak ve anne babalarının korkutması ile hareket ederek Peri kızımdan korkmuşlardı.. Fakat dedem korkulacak bir şey olmadığını bu kahramanın beni kurtardığını yineledi.. Herkes şaşkına dönmüştü.. Konuyu tamamen bilmiyorlardı. Sadece benim bir köpek sahiplendiğimi zannediyorlardı.. Fakat o sıradan bir köpek değildi.. Kahramandı.. Beni hayata döndüren kahraman.. O gün herkesin bir can için ne kadar da boş ve anlamsız düşüncelere sahip olduğunu düşündüm. Dedem sağ olsun olayı tatlıya bağlamıştı.. Yaptıklarının ne kadar kötü bir davranış olduğunun da farkındalardı artık.. Önemli olan buydu zaten.. Bir can için böyle düşünen insanlar olmasa onlar da en güzel şekilde yaşayabileceklerdi aslında.. Peri kızım ise daha yavru sayılırdı.. 7-8 aylıktı daha ve o kadar akıllıydı ki..

Kızım sayesinde sağlığıma daha hızlı kavuşmuştum.. Ailem o yanımdayken içleri hep rahattı.. Nereye gitsem peri kızı da yanına al derlerdi… Bu sebeple de kurtarıcı meleğim ile birlikte her zaman her yere birlikte gittim. Aradan 3 sene geçti ve şu an üniversite de olsam da öğrenebileceğim en güzel şeyleri peri kızımdan öğrendim. Çünkü o benim daha duyarlı biri olmamı sağladı.. Daha önceleri umursamazdım her şeyi önemsemezdim. Fakat her ne olduysa ve değişmemi sağlayan en önemli neden Peri kızımın beni kurtarıp hayatıma dahil olmasıydı.. Şimdi ise öğrenci evindeyim ve güvenlik görevlisi fark etmeden odama aldım.. Çok bağıran bir köpek olmadığı için kimse varlığından bile habersiz diyebilirim.. Birçok öğrenci arasında sadece yan odamda olan arkadaşım fark etti o kadar. O da sağ olsun şikayet etmedi.. Çünkü o da patili canların sevilmesi gerektiğini onlara sınırsız bir şekilde ilgi gösterilmesi gerektiğine inanıyor..

Dedem ise her ay mektup yazıp halimi hatırımı sormanın yanında yerine Peri kızımı soruyordu.. Akıllı telefonlarla hala iletişim kurmayı tercih etmese de nostaljiyi mektupla devam ettiren dedeme de her zaman çok şey borçluyum.. İyi ki benim dedem olmuş.. Peri kızının ailede kıymetinin anlaşılmasını da o sağladı.. Bu sebeple de öncelikle canım dedeme çok teşekkür ediyorum. Her konuşması ile bilgin tavrı herkesi büyüler.. Her zaman sakin ve bilgin cümleler ile herkesi etkisi altına alan harika bir insandır. Peri kızım da dedemi çok sever.. Hatta ailede en çok dedemle anlaşır ve onun yanına gider. Dedem de torun gibi görür onu ve Peri kızı hadi gel der ve yürüyüşe giderken hep yanına alır onu..

Bana her zaman çok şanslı olduğumu ve bu şansın herkesin karşısına çıktığını ama onların farkına varmadığını söylemişti.. O kadar doğruydu ki.. Herkesin bir şans meleği vardı ve kimse görmüyordu.. Onlar dışarıda o kadar çaresizlerdi ki.. Sadık olmaları ve sonsuz bir sevgi beslemeleri bile çok güzel.. Bu sebeple de güven veren sıcacık sevgi dolu yürekleri her zaman mutlu olmayı hak ediyor. Bu sene yaz tatilinde eve gittiğimde en çok dedem özlemle bekliyor o da peri kızımı.. Onu küçük torunu gibi seviyor.. Bana yazdığı mektupta bile peri kızına aldığı hediyeleri söylüyor ve mamaları bile oradan alıp gönderiyor. Sen bilmezsin neleri sevebileceğini diyerek hep peri kızını mutlu etmeye çalışıyor. Evde herkes kıskansa da tatlı bir kıskançlık hakim diyebilirim..  Peri kızı sayesinde köpeklerin hangi bakımlardan geçmesi gerektiği ve sağlık kontrollerinin önemini daha iyi anladım..

Mama seçiminden kullandığı vitamine kadar bizler gibi yaşıyordu.. Bizler gibi besleniyordu.. O kadar önemli ki her detayı ile.. Bu sebeple de hangi mamayı yemeli veya hangi aşıları olması gerekiyor bilmek gerekli..  Hangi canı sahiplenirseniz sahiplenin balık kuş veya kedi köpek hiç fark etmez. Hepsi bir can taşıyor ve bu bilinçle bakmak o kadar önemli ki.. Aynı zamanda sadece mama vermek suyunu vermek filan değil.. Onlara da sevgi aşılamak ve sevgiyi paylaşmak gerekiyor. Bu sebeple de çocukların sevilmesi gibi onlarında sevgiye doyması önemli.. Bir can sahiplenmenin sorumluluğunu alınca anladım ki onlar her şeyden önce sevgi istiyor.. Benim peri kızımda öyle.. Hayatıma girdiğinde o kadar değiştim ki.. Resmen erken büyüdüm ve olgun bir düşünce ile yaklaşıyorum her şeye.. Bu sebeple de ileride evlenip çocuğum olduğunda ona da bu sevgiyi aşılayacağım..